با من حرف بزن ...

هوای تازه را به ریه ام میکشم این شهر هر چه نداشته باشد یک هوای سرد و پاکیزه دارد با چاشنی و صدای بلبل هایی که امسال بعد از چندین سال سر و کله شان دوباره پیدا شده است ،ته گلویم احساس سوزش میکنم وهمچنان مقصر بهارِ جانِ که هر سال به جان گلو و ریه ام می افتد اما خفیف ...

صدای شاهین نجفی در گوشم میپیچد ،صدایش مثل همیشه در درونم غوغا میکند و احساساتم را برمی انگیزد ،در میان کلمات گم می شوم و عمیقا حس آن را دارم که ای کاش 9 ساعت دورتر از اینجا و در رشت زندگی میکردم ؛احساس تعلق خاصی به آنجا دارم ؛هر چه پیش می آید دلم میخواهد کوله بارم را جمع کنم و به آنجا بروم ؛

این شبها یا خودمان را به پیاده روی و یا به شب نشینی روی سکو ،ایوان یا هر چه به آن میگویید دعوت میکنیم ،هوا سرد و دلچسب است هرچند آفتاب گرمی هم هر از چند گاهی سرک میکشد لابه لای برگ درختان و از روزنه پنجره و پرده ها وارد می شود ؛اما شب هایش واقعا دلچسب است و حس رخوت و سستی در صبح را از بین می برد ...

پ ن :این پست را صرفا به این علت نوشتم که کمی با هم حرف بزنیم؛امیدوارم حال و روزتان خوب باشد :) 

پ ن 2:نمیدانم چند بار این آهنگ را گوش داده ام شمار آن دیگر از دستم خارج شده ،فکر کنم خاصیت صدای خواننده اش باشد ...

پ ن 3 :ما، نسل ِ بوسه های ممنوع بودیم
عشق را میانِ لبهای هم، پنهان کردیم
تا نمیرد
بعد از ما،
شما، نسل ِ آزادیِ بوسه در خیابان خواهید بود
عشق را با لبهایتان فریاد بزنید
تا زندگی کند 

#افشین یداللهی 

پ ن 4: چشمانم عین دو تا خط شده اند بس که گریه کرده ام برای رومینا ،برای ستایش ،برای پرند پرچمی که سالها پیش ماجرای قتلش را از مادرم شنیده بودم  ،برای دختری که در رشت به آتش کشیده شد ،برای تمام دختران این سرزمین که هرروز می میرند و کسی متوجه نمی شود ؛برای تمام دخترانی که در گیر جبر و تعصب و به اصطلاح غیرت می شوند ،برای دخترانی که نمیدانند حق زندگی ندارند تا مبادا آبروی خانواده اش بریزد،برای دخترانی که تن نازکشان درزیر نگاه هرزه مردانی که اختیار نگاهشان را ندارند زخمی میشود ،برای دخترانی که مجبورند تن به هر کاری که خانواده میخواهد بدهند ،برای تمام دختران این سرزمین ....

+من مرد ها را جمع نبستم لطفا نیاید اعتراض کنید :)